تفسیر قمی (کتاب)

«تفسیر قمی» منسوب به على بن ابراهیم قمى (زنده در ۳۰۷ ق)، از تفاسیر روایی متقدم و مشهور شیعه است. این تفسیر از معروفترین مصادر تفسیرى امامیه بشمار مى آید که روایات تفسیرى را جمع آورى کرده است.

مؤلف

اگرچه از چگونگى و تاریخ زندگى علی بن ابراهیم بن هاشم قمی اطلاع زیادى در دست نیست، اما وی از راویان بزرگ و موثق شیعه به حساب مى آید و به گفته شیخ طوسى در شمار اصحاب امام هادى علیه‌السلام قرار گرفته و امام حسن عسکری علیه السلام را نیز درک کرده است.

محمد بن یعقوب کلینى از راویان اوست و علماى رجال همواره وى را تعظیم و تجلیل کرده اند. نجاشى درباره على بن ابراهیم مى گوید: او از افراد مورد وثوق و قابل اعتماد در احادیث مى باشد و مذهب و افکار اعتقادى او کاملا صحیح است.

على بن ابراهیم در نگارش زبردست بوده و آثار بسیارى تألیف نموده که گویا به جز این تفسیر، آثار دیگرش در گذر زمان از بین رفته است. ابن الندیم در کتاب فهرست خویش، از على بن ابراهیم قمى، تحت عنوان فقهاء و محدثان شیعه نام برده و این سه کتاب را برای او ذکر مى کند: المناقب، اختیار القرآن، قرب الاسناد. همچنین کتابهای: الناسخ و المنسوخ، الشرایع، المغازى و التوحید و الشرک، به قمی منسوب است.

معرفى اجمالى کتاب

«تفسیر قمى» از تفاسیر کهن و از معروفترین مصادر تفسیرى امامیه بشمار مى آید که به روش تفسیر مأثور، روایات تفسیرى را جمع آورى کرده است. کلینى در کتاب کافى و دیگران در برخى از مجامع روایى، از این کتاب روایت کرده اند.

اما طبق تحقیقات جدیدى که پس از آقا بزرگ تهرانى در الذریعه انجام شده، کتاب موجود نمى تواند تماماً از آن على بن ابراهیم قمى باشد و مانند تفسیر منسوب به امام حسن عسکری علیه السلام تألیف شخص دیگرى است؛ با اعتراف به این که بخش بسیارى از روایات این کتاب از تفسیر على بن ابراهیم گرفته شده است.

دلایل و شواهد بر این که تمام این کتاب از على بن ابراهیم نیست، فراوان است؛ از جمله مقدمه این کتاب که مؤلف به گونه اى مباحث را طرح مى کند که گویى کسى دیگر سخن مى گوید و گاه حتى از على بن ابراهیم هم نقل قول مى کند.

محتوای کتاب

این کتاب در دو جلد تنظیم شده است. جلد اول حاوى تفسیر ۱۶ سوره (از آغاز سوره حمد تا پایان سوره نحل) و جلد دوم مشتمل بر تفسیر ۹۸ سوره (از آغاز سوره اسراء تا پایان سوره ناس) است.

کتاب با دیدگاه حدیثى نوشته شده، از این‌ رو مؤلف از ظاهر آیات با استناد به روایات به آسانى دست کشیده است. همچنین کتاب از تفاسیر تأویلى شمرده شده و تأویل‌ هاى دور از ذهن در آن بسیار است (براى نمونه: ج۱، ص۳۵).

خط کلى تفسیر، نقل اخبار تفسیرى از اهل بیت علیهم السلام است و احیاناً نکات تفسیرى هم از على بن ابراهیم نقل شده و بخشى از روایات بر اساس تأویل، انطباق، جری و تطبیق است.

مؤلف در آغاز تفسیر، مقدمه اى نگاشته که با طرح عناوین کلى آن مى توان سمت گیرى و چگونگى روش او را شناخت. در این مقدمه مباحث فضیلت قرآن، تمسک به اهل بیت علیهم السلام، اشتمال قرآن بر ناسخ و منسوخ و محکم و متشابه، تحریف، تأویل و رد مذاهب و فرق بحث شده و به مناسبت هر موضوع روایاتى آمده است.

منابع

• کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی، محمدرضا ضمیری، ص ۴۹۴-۴۹۵.
• نرم افزار جامع الاحادیث نور، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.